“Er rust meer in, naderhand als ik er niet meer ben, dat het goed geregeld is.”

“Er rust meer in, naderhand als ik er niet meer ben, dat het goed geregeld is”.

Meneer Thuis maakte een zorgvuldige afweging voor hij met Behouden Huis in zee ging. Wat voor hem belangrijk was, ziet u terug onderstaande video.

Mijn naam is Thuis. Een bijzondere naam. Die heb je niet zo veel. Ik heb een militaire carrière achter de rug, tien jaar lang. Daarna heb ik bij een groot organisatieadviesbureau gewerkt, Berenschot. Daarna heb ik tot mijn zestigste zelfstandig daar gewerkt als organisatieadviseur. Ik ben dus aan het zoeken geweest, of ik dit gebouw, dit appartement zou kunnen verkopen. Met als belangrijkste doel, als ik er niet meer zou zijn, mijn twee dochters die ik heb. Niets te maken zouden hebben met de verdere verkoop. Praten met klanten en makelaars. Dat was mijn belangrijkste motief. Toen ben ik op zoek gegaan naar de twee mogelijkheden. Eén waarbij je in één keer een bedrag krijgt. En mocht je blijven wonen, huren. Een tweede: en toen kwam ik bij Behouden Huis, was dus dat ik het min of meer verkocht. Een contract afsloot, maar dat de feitelijke verkoop veel later doorgaat. En zelfs dat ik dan een maandelijkse uitkering kreeg in plaats van een bedrag ineens, bij de verkoop dus eigenlijk een uitgestelde verkoop, wat mij het meest interesseerde. Dan de voorwaarden, die heb ik natuurlijk goed bestudeerd. Ook de financiële voorwaarden, de risico’s ik eventueel zou lopen. Maar de allerbelangrijkste reden bleef ook hier. Mijn dochters die wat verder weg woonden, hoefden dus niet meer te zorgen, uiteindelijk om nog maar vier weken het pand te ontruimen. Dus dat was geregeld. Dat heb ik uiteraard in overleg met mijn dochters gedaan en die vonden dat goed. Een goed idee. Een tweede reden, die hopelijk niet ingaat, dus mocht ik meer zorg nodig krijgen, dat ik dan in ieder geval over de juiste middelen beschik om ook hier te blijven wonen en toch de juiste verzorging te krijgen. Dat heeft bij mij ook meegespeeld. Denk dat, dat wel de twee belangrijkste redenen zijn. Uiteraard heb ik het heel zorgvuldig onderzocht. Mensen erbij gehaald, die met mij gekeken hebben of het wel goed in elkaar zat. En dat was zo. Het zat dus goed in elkaar. Welk risico zou ik lopen? En hoe zit dat nou allemaal bij elkaar. Was een eindresultaat van een goed onderzoek. Dan had ik besloten om het te gaan doen. Ook de hele behandeling, afhandeling mag ik zeggen, beviel me ook. Al met al ben ik tevreden, ja. Hier blijf ik nog steeds lid van de Vereniging van Eigenaren. Dat zou ik kwijt zijn, als ik dat zou doen, want dan komt er een nieuwe eigenaar. En dan ben ik hier huurder in dit appartementencomplex. En dat sprak mij helemaal niet aan. Ja, of ik het aan andere mensen zou aanbevelen? Dat heb ik al gedaan. Het is namelijk zo, dat ik hier heel veel mensen ken. Heb ook zes jaar lang in een bestuur gezeten dus dat vertrouwt. Ik heb in het blaadje dat hier wordt uitgegeven een kort verhaaltje geschreven over Behouden Huis. En een paar mensen, die ik ken, en die in dezelfde situatie zitten als ik. Heb ik dus gezegd van, is dat niet iets voor jullie? Ja niet echt reclame gemaakt, maar toch gewezen op de mogelijkheid, die er is en hoe ik daar zelf over denk. Dus mijn ervaringen met Behouden Huis. Dat heb ik inderdaad wel gedaan. Dat doe ik nog steeds. Maar wat ik als advies zou geven, vind ik een beetje moeilijk. Het allereerste advies, voor mij zou zijn, als ze kinderen hebben, om dit in overleg met de kinderen te doen. En goed te overwegen wat en hoe belangrijk het is voor hun kinderen. Ik denk dat ik dat wel het allerbelangrijkste vind. Ik heb zo’n idee dat de doorsnee eigenaar hier, het financiële gedeelte niet primair stelt. Ik denk dat veel meer rust, inderdaad van zorgen, dat het naderhand, als ik er niet meer ben, goed geregeld is. Dat zou ik mee willen geven, omdat altijd te doen in overleg met de kinderen.