Financieel Dagblad & Netspar.nl – 1 september 2016
Welvaart, fiscale voordelen en optimisme hebben het eigen huis immens populair gemaakt. In 1948 was 28% van onze woningvoorraad in handen van de bewoners zelf. Tegenwoordig is dat het dubbele: 56%. Slechts een klein clubje gefortuneerden betaalt een huis geheel van eigen geld. De meeste eigenaren hebben een hypotheek lopen. Daar zijn ze idealiter in hooguit dertig jaar, zo tegen hun zestigste, vanaf. Fijn, zou je denken. Maar een flinke groep senioren blijkt er juist van te balen dat hun vermogen in stenen zit. Dat komt doordat ze krapitalisten zijn: ze zijn steenrijk, maar toch arm, want al hun vermogen zit muurvast in hun huis. Dat kan benauwend zijn als je net met pensioen bent, maar popelt om per motor door China te toeren, de wereld rond te zeilen of met je nieuwe vriendin vanaf je eigen terras in de Middellandse Zee te duiken.
56% van de bevolking bezit een koopwoning. Veel senioren hebben hun hypotheek (grotendeels) afbetaald, maar aantrekkelijke mogelijkheden om iets met deze overwaarde te doen zijn nog steeds schaars. Dit valt onder de noemer: “Eigenwoningparadox”.
Volgens recent onderzoek van Netspar heeft meer dan een kwart van de huiseigenaren van 45 jaar en ouder interesse in een ‘omkeerhypotheek’ voor extra pensioen. Een omkeerhypotheek is een hypotheek die je geleidelijk opbouwt in plaats van stapsgewijs aflost. Met als doel om de overwaarde op het huis in handen te krijgen. Dat concept lijkt simpel en ideaal, als je het oppervlakkig beschouwt. Je krijgt extra armslag, terwijl je niet hoeft te verhuizen. Maar in de praktijk is overwaarde opeten duur en riskant voor zowel de bank als de klant. Daardoor zet het weinig zoden aan de dijk.
Klik hier voor het originele artikel van het FD over het eigenwoningparadox. Het artikel van Netspar is hier te lezen.